За
бүр ойрдоо сургамжит өгүүллэгүүдийн зохиолоос оруулаагүйм байна. Ингээд
Сургамжит өгүүллэгүүд 2 номноос хүргэе.
Хүүхдийн Цагаахан сэтгэл
Тэр өдөр цаг агаар их муухай байлаа.
Цахилгаан цахилж, бороо хувингаар цутгах мэт орж байв. Бяцхан охин өглөө
ээжийгээ дуудахад нойрноосоо сэрэн, өглөөнийхөө цайг уугаад бусад
өглөөний адил сургууль руугаа алхахаар гарлаа.
Цахилгаан
хүчтэй цахилж, нүргэлсэн дуу чимээ гарахад охины эх гэнэт сандран "Охин
минь замдаа явж байгаад айх вий дээ" гэж бодон машиндаа сандмэнд яаран
суугаад охиныхоо араас гарав. Удалгүй замаар явж байгаа охиноо олж
харлаа. Охин ойрхон ойрхон алхлан явж байв. Харин цахилгаан цахихад
дороо зогсоод тэнгэр өөд харан инээмсэглэв. Ээж нь үүнийг хараад сайн
ойлгосонгүй, ихэд гайхан машинтайгаа дөхөж очин "Үр минь, энэ аймар
бороонд ганцаараа явахдаа айсангүй юу? Цахилгаан цахихад яагаад тэнгэр
өөд хараад байгаагаа ээждээ хэлээч" гэв. Тэгэхэд охин "Инээмсэглэсэн юм
аа. Яагаад гэвэл Бурхан миний зургийг дээрээс авч байна" гэжээ.
